Mijn Berlijn avontuur - Dag 1

Voor school moesten wij, van de e-touroperating minor, deze week naar de internationale toeristische beurs in Berlijn, de ITB. Het was niet vanuit school geregeld, dus iedereen vertrok in groepjes naar hun hostel, hotel of appartement en sommige gingen zelfs alleen. Ik vertrok met twee andere meiden uit mijn klas, die ik al tweeënhalf jaar ken. Wij vertrokken op dinsdagmorgen, terwijl andere bijvoorbeeld op maandag of woensdag pas richting Berlijn gingen. Eerst werd ik gebracht door mijn moeder naar Lisse, waar het eerste meisje Ellen woont. Daarna reden wij verder in haar auto naar Joyce, die in Haarlem bij de Hogeschool Inholland woont. Ondertussen was het al bijna half 1 en begon onze ‘roadtrip’ naar Berlijn pas echt. Volgens de routeplanner die Ellen bekeken had, zou de rit zes en half uur duren. Nou wisten wij zelf ook wel, dat wij dat nooit zouden redden en dachten wij met alle tussenstops er acht uur over te doen. Het begon meteen al goed, we hadden de eerste bocht genomen om richting Amsterdam te gaan, wanneer ik mij af vroeg waar de uitgeprinte routeplanner was. Wat bleek, Ellen had per ongeluk de terug route uitgeprint in plaats van de heen route! Maar dat hield ons niet tegen, met ons topografische geheugen wisten wij zelf ook wel dat we via Amersfoort, Apeldoorn, Hengelo/Enschede naar Duitsland moesten rijden. Gewoon de A1 volgen en er kan niets mis gaan, toch? Tot de grens ging het erg voorspoedig, gelukkig geen files onderweg en we waren nog niet gestopt. We hielden de bordjes Osnabrück en Hannover aan. Ellen vond het meteen een stuk beter rijden in Duitsland, want wat reden die 130 km/h wegen toch lekker. En Joyce lag al een hele tijd lekker op de achterbank te slapen, zij had namelijk een reispilletje op en vroeg af en toe of we nog wel goed reden.
Aangezien wij in Berlijn een milieu sticker nodig hadden, besloten wij maar eens een autogarage te vinden toen de snelweg ineens ophield. Gelukkig hadden we er al gauw een gevonden, voor maar 5 euro, en gingen we weer verder richting Osnabrück. Eenmaal bij Hannover werd het steeds drukker op de weg en veranderde de ‘130’ bordjes al gauw in ‘120’ en even later naar ‘100’ en ‘80’. Het was al rond vijf uur ’s middags dus de spits was begonnen. Toch konden we na een tijdje al gauw weer naar de ‘120’. Na een paar keer gestopt te hebben en al bijna zes uur te hebben gereden, was Ellen het een beetje zat aan het worden en daarom besloot ik te gaan rijden. Aangezien ik eerst even aan de auto wilde wennen, hadden we eerst een rondje op de parkeerplaats gemaakt voor ik de snelweg op ging. In zo een lekkere auto had ik nog nooit gereden, alleen beetje jammer dat de rugleuning niet naar voren kon waardoor ik dus zonder rugsteun moest rijden. Na een tijdje te hebben gereden, vonden we het wel tijd om wat te gaan avondeten. We lazen op een bordje dat er na 10 km een restaurant aan kwam, wat de Burger King bleek te zijn. Na een heerlijke burger en wat frietjes te hebben gegeten, vervolgde wij onze rit naar Berlijn. Gelukkig stond na Hannover, Berlijn al op de borden. Dus hoe moeilijk kon het nog zijn?

Opzoek naar het hostel

Aangezien wij geen routeplanner hadden, besloten wij bij een tankstation toch maar een kaart van Berlijn te kopen om de weg uit te stippelen. Na een half uur naar de kaart gekeken te hebben, wist niemand waar wij nou vandaan zouden komen en waar ons hostel lag. Ellen besloot even naar de wc te gaan, en Joyce en ik gingen verder zoeken op de kaart naar de ‘weichselstrasse’ waar ons hostel zou zijn. Uiteindelijk had ik hem gevonden en waren wij allemaal heel blij, maarja vanaf welke weg zouden wij eigenlijk Berlijn binnen komen? Joyce besloot dat op de achterbank uit te zoeken, terwijl Ellen aan het rijden was en ik op de borden lette. Na een tijdje gereden te hebben en wat gescheld van Joyce vanaf de achterbank, besloten we toch maar even te stoppen om samen te kijken. We kwamen toen tot de ontdekking dat we blijkbaar de ring van Berlijn verkeerd om hadden genomen! En dat we toen vlakbij de ITB beurs waren, wat niet ver van ons hostel vandaan lag. Aangezien Ellen wel de route had uitgeprint van het hostel naar de beurs, besloten we die maar andersom te lezen en te kijken op de kaart. Volgens Ellen moesten we dus rechtsaf. Op de een of andere manier vertrouwde Joyce en ik het niet zo en besloten we het maar te vragen aan iemand op de parkeerplaats, voor de zekerheid. Gelukkig kwam diegene zelf ook uit Berlijn en zei dat we juist naar links moesten. Kaart lezen kunnen we dus blijkbaar ook niet! Eenmaal de goede kant opgereden waren we in een zo komische bui dat we van elke straatnaam rare dingen aan het maken waren. Ook hadden we zelfs de Eiffeltoren gezien… Ja echt waar er staat een mini versie in Berlijn!

Berlijnse 'Eiffeltoren'

Na wat U-turns waren we eindelijk in de buurt van ons hostel en wat rijdt dat verkeer in Berlijn raar zeg. We waren er achter gekomen dat een parkeerboete maar 5 euro kostte in Duitsland en een parkeerplaats wel 2 euro per uur. Dus waarom zou je je auto dan nog daar neer zetten en niet gewoon onder een stoplicht of ergens dwars op straat? Nee, we keken na een tijdje nergens meer van op. Ook niet toen we groen licht hadden en een bocht naar links wilde maken, terwijl het hele kruispunt op ons af kwam. Het verkeer kwam zelfs van voor, rechts, links en achter ons! Dat hoort daar blijkbaar allemaal zo.

Hostel

Om tien uur in de avond waren wij eindelijk gearriveerd bij het hostel, we sliepen in stapelbedden. Erg schoon was het allemaal niet, maarja wat wil je hé voor die zeven euro per nacht? Aangezien we zo moe waren, hadden we ons omgekleed en meteen in bed gedoken om even wat bij te slapen. Althans dat dachten we. Toen eenmaal het licht uit was, begon er toch iemand te snurken en hoorde je overal sirenes, trams en ander verkeer voor bij razen. De nacht leek voor mijn gevoel wel dagen te duren.