Mijn Berlijn avontuur - Dag 3

Muur vol met tekeningen op de ITB Berlin

Hostel

'Vliegtuigen'

Ook deze nacht had ik weer slecht geslapen van al die sirenes en trams, die net leken op super laag vliegende vliegtuigen die voorbij het raam vlogen. Ik was blij dat dit mijn laatste nacht in dit hostel was en dat ik vanavond weer lekker in mijn eigen bed kan slapen. Na een zeer koude(!) douche liepen we naar het restaurantje van het hostel, waar Wendy met een kop koffie al op ons zat te wachten. Om een beetje warm te worden besloot ik maar een warme chocomel met slagroom te bestellen. Ik vond de slagroom zo raar smaken zonder de suiker erin, dat ik bijna een halve pot suiker erin gegooid had. Eenmaal onderweg merkte we al dat het drukker op de weg was, maar we wisten toen nog niet wat ons te wachten stond. Als we dat geweten hadden, hadden we waarschijnlijk wel een van die irritante trams genomen. Dit keer namen we de goede afslag de snelweg op, want gisteren waren we eerst helemaal binnendoor gegaan en pas vier afslagen erna de snelweg opgegaan. Hadden we dit vandaag ook maar gedaan.. We belandden meteen in een dikke file, dat van langzaam rijdend tot stilstaand ging. We hoorden veel sirenes om ons heen, dus we dachten eigenlijk dat er verderop een ongeluk was gebeurd. Geen idee of dit zo was, maar wij hebben uiteindelijk niets gezien. Gisteren hadden we over ditzelfde stuk ongeveer 45 minuten gedaan en we waren toen zelfs nog een paar keer verkeerd gereden. Maar nu waren we na drie uur lang in de file te hebben gestaan eindelijk aangekomen bij de parkeergarage van de beurs. Wat bleek nou, stond er hier ook een dikke file en de parkeergarage was vol, net als alle andere werd ons verteld. Aangezien het al bijna twaalf uur was en ik graag rond twee uur naar het vliegveld toe wou, had het weinig zin om hier nog uren te staan wachten. Joyce en Ellen bleven een nachtje langer in Berlijn en gingen vrijdag pas naar huis met de auto, zij wilden na mij hebben weggebracht graag nog Berlijn in zodat zij morgen wat vroeger konden vertrekken richting Nederland. We hadden toen dus maar besloten om meteen mij weg te brengen naar het vliegveld, dan hadden hun in de middag meer tijd om Berlijn te zien. Wendy stapte wel uit want die wilde graag nog wat stands van Zuid-Amerika zien en misschien nog een lecture volgen. De rest van de klas zou ze daar wel tegenkomen.
De weg naar het vliegveld verliep gelukkig voorspoedig, geen files dit keer. Al was het wel even zoeken welke terminal ik moest hebben bij het vliegveld, hadden we het toch gevonden. Toen was het wachten geblazen… vier en een half uur wachten tot ik zou vliegen. Ik kon pas vanaf drie uur inchecken, dus ik liep de hele tijd met mijn tas te zeulen. Toen het kwart voor 3 was besloot ik even naar de WC te gaan, om vervolgens meteen in te checken. Nou had ik dat uiteraard beter niet kunnen doen. Nadat ik terug kwam van het toilet, stonden alle rijen voor de incheck balie vol en ver daarbuiten. Blijkbaar waren er net bussen vol met scholieren afgezet. Na een uur kon ik dan eindelijk naar het restaurantje toe om mijn lunch op te eten, want wat had ik me toch een honger. Vervolgens ben ik meteen door gelopen naar de security, waar ik gefouilleerd werd. Ook toen gebeurde er weer wat vaags. De mevrouw die mij fouilleerde vroeg of ik haar recht aan wou kijken en of ik drugs had gebruikt tijdens mijn verblijf. Uiteraard antwoordde ik met nee en kreeg ik de vraag of ik soms net drugs op had of bij me had. Ook dit keer antwoordde ik met nee en moest ik haar nogmaals recht aan kijken. Gelukkig mocht ik van een andere man doorlopen naar de hal met allemaal winkels. Hier ben ik natuurlijk overal in geweest, maar heb niks leuks kunnen vinden. Toen was het alweer tijd om naar mijn gate te lopen. Dit was mijn eerste keer vliegen met Easyjet, vond het wel apart dat je hier geen TV kon kijken of radio kon luisteren, dat is bij Transavia wel even anders. De vlucht verliep voorspoedig en stond binnen ander half uur al bij de bagage hal, waarbij mijn koffer als eerste op de band kwam! Vervolgens ben ik naar de trein in de richting van Leiden centraal gelopen en heb ik mijn vriend gebeld of die me daar op kon halen. Ik had hem erg gemist en was blij hem weer te zien. Achteraf vond ik het wel jammer dat ik Berlijn zelf niet heb kunnen zien, maar het was wel een leuke ervaring! En ik kom er vast wel nog een keer..