Hòpe wind en berguh waèter

Excursie Volendam en Marken

Vandaag had ik een excursie naar Volendam en Marken. Dit was georganiseerd door een projectgroepje uit mijn klas, voor hun interne opdracht.
Ik was er zelf nog nooit geweest, maar het stond zeker wel op mijn ‘to do lijstje’.

Als ik aan Volendam en Marken denk, dan denk ik aan klompen, kaas en Hollandse klederdracht. Maar ook aan typische vissersdorpjes, waar veel toeristen van over de hele wereld op af komen. (Stiekem denk ik dan natuurlijk ook aan Jantje Smit en Nick & Simon!)

Om 06:00(!) ging mijn wekker, om vervolgens via Leiden Centraal en Amsterdam Centraal, Volendam te bereiken. Er was van te voren een verzamelpunt afgesproken, namelijk bij het Restaurant Le Pompadour. Hier moesten wij ons om 09:30 verzamelen. Dit restaurant ligt in de haven van Volendam, met uitzicht op het prachtige Markermeer. Een echt Noord-Hollands sfeertje.

Er was ons gisteren al verteld, dat het behoorlijk fris kon zijn tijdens het zeilen. Ook gaf buienradar aan dat het zou kunnen gaan regenen. Iedereen was dus best warm aangekleed (gelukkig maar!), behalve ik. Ik had geen jas aan, geen paraplu mee.. Ik had alleen maar een wollig vest aan!

De dag begon al goed in de haven van Volendam.

Om 10:00 vertrok de zeilboot richting Marken, deze vaartocht duurde om en nabij 2 uur. De zeilboot, genaamd Fransiscus Xaverius, heeft ons helaas niet droog gehouden. Op het Markermeer was het wel windkracht 7 en 8(!), dus de golven waren zeer aanwezig. Om het bootje in balans te houden verdeelden wij ons aan beide kanten. De zeilboot hing op de ‘open’ stukken op het meer helemaal scheef, waardoor de vloer erg nat werd en de andere kant van de boot veel last had van het opspattende water. De schipper Jos vertelde tijdens het varen een verhaal over de geschiedenis van deze boot, maar hij was erg moeilijk te verstaan vanwege de harde wind. Dit zeilboot, was het eerste Volendamse Noordzee schip en is gebouwd in 1936. Hier visten ze vroeger vis mee, maar tijdens de 2^e Wereld Oorlog werd het gebruikt als patrouille vaartuig. Nu wordt het voornamelijk gebruikt om toeristen te vervoeren op het Marker- en IJsselmeer. Jos was vroeger geschiedenisleraar op de middelbare school en ging in 2008 met pensioen. Het was echt een avontuur, na een paar keer goed nat te zijn geworden van de vele golven en de harde wind, was het behoorlijk koud geworden. Wij waren daarom ook heel blij, dat wij even binnen in het schip mochten zitten toen het keihard begon te regenen.

Gelukkig heeft de zon zich nog wel laten zien.

Een prachtig uitzicht.

Helaas niet droog aan wal gekomen.

Eenmaal aan wal in Marken, hadden wij even een klein half uurtje voor onszelf voordat de lunch werd uitgedeeld. Om 13:00 kregen wij bolletjes met kaas, ham en kipfilet, een appel en een pakje drinken. Tijdens de lunch kregen wij een lezing van schipper Jos, bij de zeilboot. Hij vertelde over hoe het toerisme was ontstaan. Je kon echt merken dat hij geschiedenisleraar was geweest, aangezien hij hier veel van af wist en het met veel passie vertelde. Toerisme is ontstaan door de schilderkunst. In Volendam woonden mensen vroeger op terpen en in Marken op werfen. Na de 2^e Wereld Oorlog kwamen er veel Amerikaanse soldaten naar Nederland, om Nederland eens in vrede te bekijken. Marken en Volendam behoren tot het Europese erfgoed en omdat deze steden vlakbij de randstand liggen, komen er veel toeristen van over de hele wereld op af. Tegenwoordig zie je ook steeds meer bedrijven die een personeelsuitje organiseren in Volendam en Marken.

De haven van Marken.

Tot slot was er ook nog een stadswandeling door Marken, die door de studenten was georganiseerd. Als eerste liepen wij langs ‘Sijntje Boes’, dit is een kijkhuis waar veel souvenirs worden verkocht. Dit zie je zo een beetje overal terug komen rond de haven van Marken. Vervolgens liepen wij naar de achterkant van dit huis. Hier zag je een aantal huizen met palen eronder, vanwege de vele overstromingen. Dit is na de komst van de afsluitdijk en de Zuiderzeewerken afgenomen. Wellicht had elk huis dit vroeger, maar sommige mensen zullen dit hebben weg gehaald, omdat het nu vrijwel nutteloos is. In 1916 was er namelijk een grote overstroming, de dijkdoorbraak tussen Amsterdam en Hoorn, die voor veel overlast zorgden. In Marken zie je veel houten huizen. Op sommige huizen zitten witte strepen, wat te maken had met de welvaart van het gezin. Toen ik daar rond liep, vond ik het wel een beetje lijken op het typische Katwijkse visserswijkje aan de boulevard. Daar staan ook veel witte huizen van hout. Deze hebben naast de voordeur of het raam een aantal strepen zitten, wat ook vroeger te maken had met rijkdom en succes. Maar zo rustig als het in Marken was, is het in Katwijk helaas niet. Ook in Katwijk komen veel toeristen een kijkje nemen. Verder viel het me op dat er weinig hoge gebouwen waren, logisch natuurlijk met zo weinig inwoners. Maar het zag er toch gek uit zonder flats etc. Tijdens de wandeling kwamen wij ook langs de Protestantse Grote Kerk, waar wij binnen een kijkje mochten nemen. De studenten vertelden dat men vroeger bad voor een goede visvangst en dat er onder de stenen vloer, belangrijke mensen begraven liggen. Wij vervolgden onze weg en het viel ons op dat veel Markenaren hun gordijnen in puntjes of in een trechtervorm hadden gevouwen, maar waarom dit zo was wist niemand. Ook liepen wij langs het museum. Hier werden de vissershuisjes, hoe ze er vroeger van binnen uit zagen, en de typische klederdracht tentoongesteld. Vervolgens liepen wij naar een klein pleintje, waar een monument stond. Dit was een propeller van een helikopter uit de 2^e Wereld Oorlog. Dit monument staat er pas sinds 2008. Dit staat symbool voor de mensen die verdwenen en nooit meer terug gevonden zijn. Tot slot liepen wij in de richting van de dijk, toen het alweer aardig begon te regenen (en wij begonnen net op te drogen!). De dijk heeft uitzicht op het Markermeer, wat vroeger het IJsselmeer heette. Het IJsselmeer is twee keer zo klein geworden, door de vele polders die aangelegd zijn. In de verte zagen wij de vuurtoren, dat de naam ‘het paard van Marken’ heet. Als je goed keek zag je dat het een vorm van een paardenkop heeft. Dit is het Oostelijkste puntje van het eiland en de vuurtoren heeft een lichtbereik van wel 17 kilometer. Ondertussen begon het alweer keihard te regenen, waardoor wij deze stadswandeling niet meer konden afmaken. Al schuilend onder daken en bushokjes probeerden wij zo droog mogelijk de haven weer te bereiken.

De vissershuisjes.

Monument.

Met een aantal meiden hadden wij afgesproken, om gezellig een hapje en een drankje na afloop te doen. Iedereen gaat na de zomer weer haar eigen kant op, dus dit was een mooie gelegenheid om het 3^e leerjaar af te sluiten!

Het was al met al een geslaagde dag! Ik heb het erg naar mijn zin gehad, zo leer je je mede studenten pas echt kennen. Op een echte zomerse dag, had het natuurlijk vast nog leuker geweest. Het waaide en regende vandaag helaas wel heel hard.. In Katwijk zullen wij deze dag beschreven hebben als een dag met ‘hòpe wind en berguh waèter’.